An eaves- drop ( Leaf and honey )

Langzaam bewoog ze zich vooruit, haar machtig grote klauwen in de tak onder haar geboord terwijl haar staart langzaam heen en weer bewoog om de balans op de gevaarlijk dunne tak te bewaren. De grote ontdekker had haar nieuwe avontuur gespot en in de gaten gehouden. En nu, nu was het tijd om deze op dichtere afstand te ontdekken. Langzaam sloop ze wat dichterbij, maar nog kon ze niet uitmaken wat de twee bekende zeiden en de luide vogelgeluiden van de jungle maakte het haar niet echt bepaalt makkelijker. Voorzichtig zakte ze door haar krachtige poten wat naar beneden, interessant, de twee merkte haar nog steeds niet op dacht ze. Een kleine grijns verscheen op haar met nieuwsgierigheid getekende gezicht, wat was ze toch een meester ontdekker! Nog een stapje zou nodig zijn wist de ontdekker, nog een stapje en dan zou ze de gesprekken moeten horen. Misschien gingen ze wel over haar! Misschien mocht ze eindelijk aprentice worden en het kamp met daadwerkelijke toestemming verlaten! In plaats van weg sluipen wanneer ze de kans had. Zachtjes tilde ze haar poot op en legde deze voorzichtig op het puntje van de tak wat het deed wiebelen. Ze schrok een beetje toen de tak naar boven wiegde en verloor hierdoor compleet haar evenwicht. Met een kreet viel ze enkele staartlengtes naar beneden op de doffe vloer van de leaders den, haar moeders den....

Hij glimlachte naar de prachtige poes die hij zijn partner mocht noemen. Normaal gesproken zou hij dichter bij haar staan, wellicht een stiekeme staart om haar heen slaan, maar dit ging over zaken. Hij was immers nog steeds Deputy. "Dus, over de aankomende ceremonie-" Hij was zijn zin begonnen, maar opeens viel er iets op de grond. "Wat de- Fern?!" Het was hun bloedeigen kitten! Uh oh. Onze held rende op haar af om te kijken of er iets mis was. Dit was een kitten! Hoe was ze zo hoog gekomen? Hij kon het niet helpen, een beetje trots was hij stiekem wel. Wat werd ze al groot...

Ze vond het helemaal niet zo erg dat haar partner de Deputy was. Alhoewel ze in het begin misschien haar gevoelens probeerde te negeren. Dat had dus ook niet geholpen, zoals je kan zien. Misschien dat sommige dachten dat ze hem voorgetrokken had, maar hun relatie was pas begonnen nadat ze hem benoemd had. Daarbij probeerde ze ook de vooroordelen van de andere katten te negeren.
'Dus, over de aankomende ceremonie-' was Honeybee zijn zin begonnen, maar hij werd onderbroken door hun bloedeigen dochter. Die van een tak viel. 'Wat de- Fern?!' De kater rende naar haar toe om te kijken of ze okay was.
Leafstar forceerde haar haren weer naar beneden. Geen bedreiging, het was Fernkit maar. Ze zuchtte. Ze had beter op moeten letten. Hoe konden ze een kitten nou niet gehoord hebben? Misschien was ze wel een natuurtalent. De poes zuchtte en kwam overeind en liep naar de twee die ze haar familie noemde.
'Wat deed je op die tak boven ons Fernkit?' vroeg ze, haar stem proberend streng te laten klinken maar dat was moeilijk als je tegen Fern sprak.

"Wat de- Fern?!" ze keek op toen ze de stem van haar machtige vader hoorde, een brede glimlach op haar kleine snoet. Nu kwam ook haar moeder overeind merkte de kitten op, dit kon twee dingen betekenen, o f ze ging haar einddlijk een aprentice maken o f ze ging haar ondervragen....spannend. 'Wat deed je op die tak boven ons Fernkit?' vroeg ze toen en fern zag letterlijk haar dromen uit een vallen....ondervragen dus. Het poesje zuchte diep " nou, ik was aan het oefenen" vertelde ze hen trots [b][b]" als ik straks de bergen in ga moet ik zeker wel sterk genoeg zijn om de andere kant te halen mam!" ze knikte haar grote oogjes stralend van blijdschap, ze moest en zou de andere kant immers halen en niet eens de grote leafstar of de wel bekende honeybee zouden dat van haar afpakken! Ook al waren het haar ouders.